Μετά τον διαχωρισμό του ομφάλιου λώρου κάποιες φορές μπορεί να παραμείνει ένας εύθρυπτος κόκκινος ιστός με ήπιο έκκριμα όπου έχει την τάση να παραμένει και λίγο να μεγαλώσει σχηματίζοντας το κοκκίωμα ομφαλού. Το δέρμα του ομφαλού και πέριξ αυτού μπορεί να είναι λίγο ερυθρό.
Το ομφαλικό κοκκίωμα που βλέπεται στην πιο πάνω εικόνα έχει εύρος 1 cm και θεωρείται μεγάλο. Συνήθως αντιμετωπίζονται όταν είναι πιο μικρά με εφαρμογή 2-3 φορές Νιτρικού Αργύρου αλλά όταν είναι πιο μεγάλα απαιτείται η εκτομή τους με καυτηριασμό της βάσης. Αυτό μπορεί να γίνει στο εξωτερικό ιατρείο και το μόνο που αισθάνεται το παιδί είναι μια μικρή ενόχληση. Εάν παρατηρηθεί κυτταρίτιδα πέριξ του κοκκιώματος πιθανά να χρειαστεί η χορήγηση αντιβίωσης από το στόμα.
Άλλες καταστάσεις που μπορεί και αυτές να παρουσιάσουν έκκριμα από τον ομφαλό είναι η ομφαλίτιδα και ο ομφαλικός πολύποδας.
Ο ομφαλικός πολύποδας αν και μοιάζει με το κοκκίωμα είναι πιο ομαλό χρώματος κερασί. Αυτό το οζίδιο είναι υπόλειμμα του λεκιθικού πόρου και συνήθως περιέχει εντερικό βλεννογόνο. Σπανίως μπορεί να περιέχει γαστρικό βλεννογόνο ή παγκρεατικό ιστό και τότε προκαλεί ερεθισμό του γύρω δέρματος και ήπιο άλγος στο παιδί, διαφορετικά είναι ασυμπτωματικός με παραγωγή μικρής ποσότητας εκκρίματος.
Η θεραπεία, σε αντίθεση με το κοκκίωμα, είναι πάντοτε η ριζική εκτομή με εκτομή της βάσης του. Η μίνι λαπαροτομή για έλεγχος για πιθανή ενδοκοιλιακή παρουσία υπολείμματος λεκιθικού πόρου δεν είναι απαραίτητη. Επομένως η θεραπεία δεν γίνεται με την εφαρμογή νιτρικού άργυρου αλλά υπό γενική αναισθησία στο χειρουργείο και έξοδο από το νοσοκομείο σε λίγες ώρες.
Στην εικόνα αυτή αναγνωρίζεται ο ομφαλικός πολύποδας αλλά και η παρουσία κήλης του ομφαλού. Συγκρίνοντας αυτήν την εικόνα με την πιο πάνω θα καταλάβεται την μεγάλη ομοιότητα του πολύποδα με το κοκκίωμα αλλά και με άλλες ανωμαλίες του ομφαλού όπως ο ανοιχτός ομφαλεντερικός πόρος.
Γιώργος Μαναϊλόγλου
Χειρουργός Παίδων